Belastingen in Spanje
Belastingen
Zowel een resident (ingezetene) als een niet-resident die in Spanje inkomsten geniet of bezittingen heeft (bijvoorbeeld onroerend goed) krijgt te maken met verschillende soorten Spaanse belastingen.
In Spanje worden deze belastingen en de bijbehorende belastingtarieven door het Spaanse Ministerie van Financiën (Hacienda) vastgesteld. Deze belastingen hebben daarmee weliswaar algemene landelijke geldigheid, maar aangezien de 17 verschillende Spaanse regio’s (Comunidades autónomas) in fiscaal opzicht zelfstandig zijn, mogen zij (binnen door de nationale overheid vastgestelde marges) hun eigen belastingtarieven hanteren. Dit geldt voor een deel eveneens voor de gemeentes in zo’n deelstaat. Dat betekent dat de belastingtarieven in een aantal regio’s en gemeentes af kunnen wijken van wat in de landelijke tariefoverzichten staat aangegeven.
Eigenaren van Spaans onroerend goed (resident of niet-resident) krijgen te maken met een of meer van onderstaande belastingen:
Inkomstenbelasting
De Spaanse inkomstenbelasting (IRPF, maar meestal kortweg Renta genoemd) is van toepassing op ieder die in Spanje fiscaal resident is en wordt geheven over het wereldwijde inkomen.
Niet-residenten (buitenlanders die geen ingezetene zijn van Spanje) dienen in Spanje eveneens inkomstenbelasting te betalen indien zij eigenaar zijn van Spaans onroerend goed. De inkomstenbelasting heeft dan betrekking op het zogenaamde ‘huurwaardeforfait’ van de eigen woning. Niet-residenten uit de Europese Unie zijn over 2% van de door de gemeente vastgestelde kadastrale waarde (valor catastral) 19% belasting verschuldigd. Heeft de gemeente de kadastrale waarde van alle woningen in de tien voorafgaande jaren herzien, dan geldt een grondslag van 1,1% in plaats van 2%.
Vermogensbelasting
Fiscaal residenten worden in Spanje vanaf 2011 (weer) aangeslagen voor de vermogensbelasting (meestal kortweg Patrimonio genoemd), indien hun wereldwijde vermogen (onroerend goed, effectenportefeuille, banktegoeden) op 31 december hoger is dan € 700.000 per belastingplichtige. Drie jaar eerder was deze vermogensbelasting juist afgeschaft, maar de economische crisis maakte het noodzakelijk om de vermogensbelasting opnieuw in te voeren. De Spaanse overheid benadrukte in 2011 dat de herinvoering van de vermogensbelasting van tijdelijke aard zou zijn en dat deze weer afgeschaft zou worden zodra de economische situatie het zou toelaten. Op dit ogenblik is men in Spanje boven een bepaalde drempel echter nog steeds aangifteplichtig voor de vermogensbelasting.
De waarde van een eerste eigen woning in Spanje is in deze belastingvrije voet van € 700.000 inbegrepen. Voor fiscaal residenten geldt wel dat de eigen woning die dient tot hoofdverblijf een afzonderlijke vrijstelling kent van maximaal € 300.000,- per belastingplichtige.
Niet-residenten zijn eveneens belastingplichtig voor de Spaanse vermogensbelasting, maar alleen voor de bezittingen die zij in Spanje aanhouden. Voor hen geldt eveneens de belastingvrije voet van € 700.000 per belastingplichtige, maar niet de vrijstelling voor een eigen woning van € 300.000 per persoon, omdat voor hen de Spaanse woning geen hoofdverblijf is.
Men ontvangt voor de Spaanse aangifte vermogensbelasting geen kennisgeving of aangiftebiljet. Men moet zelf het initiatief nemen om deze aangifte tijdig (d.w.z. vóór 30 juni) in te dienen wanneer het vermogen de vrijstellingen overstijgt.
Onroerendgoedbelasting
Iedere eigenaar van onroerend goed (resident of niet-resident) in Spanje betaalt jaarlijks tussen de 0,3% en 0,9% (met uitschieters tot 1,3%) onroerendgoedbelasting (meestal kortweg IBI genoemd) over de waarde van zijn onroerend goed. Deze waarde, de valor catastral, wordt door de gemeente vastgesteld. Het is niet ongebruikelijk dat er op gezette tijden (aanzienlijke) verhogingen van de valor catastral plaatsvinden, omdat gemeentes ernaar streven om de kadastrale waarde dichter aan te laten sluiten bij de reële marktwaarde van het onroerend goed.
De gemeente stuurt jaarlijks (meestal tussen juni en september) een aanslag die men vervolgens kan betalen bij het gemeentelijke belastingkantoor (SUMA). Na de eerste aanslag en betaling kan men de IBI in het vervolg ook via automatische incasso regelen. Hiertoe dient men bij het belastingkantoor een formulier (domiciliado) in te vullen, zodat de IBI jaarlijks automatisch van de Spaanse bankrekening wordt afgeschreven. Behalve een aanslag van de onroerendgoedbelasting ontvangt men in veel regio’s nog een aanvullende belastingaanslag van de gemeente in verband met de afvalstoffenheffing (Basuras). Ook deze aanslag kan via automatische betaling worden voldaan.
Erfbelasting
Indien een Nederlander met onroerend goed in Spanje (resident of niet-resident) komt te overlijden, dan krijgen de in Nederland woonachtige erfgenamen te maken met zowel de Nederlandse als de Spaanse erfbelasting (ISD genaamd).
Als de erfgenamen in Nederland woonachtig zijn, dan moet er in Nederland over de volledige nalatenschap belasting worden betaald en in Spanje over de daar aanwezige bezittingen. Het eventueel dubbel betaalde kan dan in Nederland worden verrekend.